"fire on the fretboard flamboyance."

Gail ‘Mojo’ Muldrow was dé revelatie vorig jaar te Charleroi op het Douzième Nuit Du Blues. Ze speelde er de pannen van het euhh…tentzeil. Gail is een gedreven showbeest. Als ik het goed heb is dit haar vijfde album bij Feelin’ Good Records. Van de vier vorige waren drie live-opnamen, dat zegt genoeg. Maar ook deze studio-opname “Peace of Mind” klinkt alsof ze live opgenomen is, straight ahead, take no prisoners. Met als backing The Ford Blues Band kan dat geen zware karwei zijn hoor ik hier of daar een triestige beunhaas zeggen, maar let wel dat ook hier het bewuste spreekwoord van toepassing is : Een ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel !

Gail is één van mijn favoriete ‘female guitarists and vocalists’ en zit zowat in hetzelfde straatje als Deborah Coleman. Ze is ondertussen al een heel eindje bezig als gitariste. In de jaren zeventig (jawel) speelde ze bij Graham Bond’s Central Station. Graham was destijds zowat de evenknie van John Mayall op gebied van talent-scouting. Daarna was ze actief in verscheidene sequells van The Family Stone Band, met een leidende rol. Ook Johnny Otis lijfde haar in als lid van zijn Show en ze wist zelfs funkmasters Prince en Chaka Kahn te verbazen met haar stem en gitaarspel.

Haar psychedelic rock invloeden hield ze over van haar samenwerking met Bay Area artiesten als Merl Saunders, Melvin Seals en last but not least, Jerry Garcia.

In 2003 bracht ze uiteindelijk haar eerste solo CD "Cleen Spirit" uit. In de studio opgenomen. In 2007 komt ze met twee live-albums op de proppen. De eerste “It’s My Life” legt vast wat ze alleen vermag waar te maken live. De tweede “Raw Live & Cool”
is opgenomen met The Funkin’ Blues Baby One, de band waarmee we haar in Charleroi aan het werk zagen.

Als ware het om een achterstand in solo materiaal op te halen brengt “Little Bit”, zoals ze destijds door Johnny Otis werd genoemd, einde 2007 nog twee albums uit. De eerste is de live recording gemaakt op het fameuze Rapperswil Jazz & Blues Festival 2007. En de tweede ligt voor ons te blinken. “Peace of Mind” werd opgenomen in de studio van Tano Ro, bluesfreak en bezieler van Feelin’ Good Productions, te Milaan, Italië. Gail werd schitterend gebackt door drie vierde van de Ford Blues Band, Andy Just, Dewayne Pate en Patrick Ford.

Dit album bevat gewoonweg geen enkel ‘minder’ nummer. Van één tot en met tien een plezier om naar te luisteren. Gail heeft een soulvolle stem, die zowel bij de rockende nummers als bij de ballads haar rol met verve vervult. Haar gitaarspel is zeer sterk en zal menig ‘male guitarist’ doen verbleken. Ze neemt zowel de ritmische partijen als de solo’s voor haar rekening, omdat ze simpelweg de enige gitarist is in de band. Andy Just zet zijn beste harmonica-beentje voor in nummers als “Along About Midnight”, “Still A Fool” en “Peace of Mind”. En de rhythmsection staat als een huis. Dit is een plaatje, dat ik ten stelligste kan aanbevelen. Het doet hier zijn achtste achtereenvolgende ronde in mijn CD-speler en het verveelt voor nog geen meter. Klasse.

Rolverdeling :

Gail Muldrow : vocals and guitars
Andy Just : harmonica
Tiziano Galli : guitar
Dewayne Pate : bass
Patrick Ford : drums

witteMVS